من ۵+۱ را به دعاگویی مشترک و همکاری تحقیقاتی در مورد کرونا فرا می خوانم.

ما برای اعمال انواع مجازاتها و شکنجه ها بر مزدوران مردم نمای طرفدار رژیم خامنه ای در روز 22 بهمن برنامه داریم. حتی اگر لازم باشد توی دهن چین نیز می زنیم. امضا: ناتو و پنتاگون

آنقدر قدرت و میدان گرفته اند که دیگر زده به سرشان و روانی شده اند! اگر شکر نعمت قدرت را نمی گویید لااقل استفراغ نکنید. خبر بد و نگران کننده: حکومت ایران در حال وارد کردن مرد از میان نیروهای نظامی کشورهای خارجی است. سند مرتبط با خبر: "اما زهی خیال باطل! برای حمایت از مجید توکلی و آرمان های انسانی او، مردان این سرزمین حجاب بر سر نهادند تا ثابت کنند هم مجید توکلی عزیز است و هم زن بودن ننگ نیست."

اگر ایرانی ها تا 22 بهمن 1388 به آشتی ملی توام با رضایت و در بستری عادلانه برسند و همگی با هم متحد شوند "بطوری که آرمانهای سرکوب شدگان و کشته شدگان حوادث پس از انتخابات نیز محقق شده باشد" و بطوری که اصولگرایان و اصلاح طلبان و اپوزیسیونیان از یکدیگر ناراحت نباشند و هیچ کینه و عداوتی از هم به دل نداشته باشند و بمنظور انجام حمله های انتحاری نسبت به هم خودشان را توی بغل انسان و خاتمی پرت نکرده و نترکانند و همگی بدون اعمال ظلم نسبت به هم از هم راضی و خشنود باشند من نیز از تصمیمم مبنی بر نوشتن 20102288 که در آن خدا بخاطر کوتاهی های تمدن غرب در مورد موضوع "مهاجرت انسان به غرب" مورد سوال قرار می گیرد منصرف می شوم و حقوقم را از ایران می گیرم و مهاجرتم را با استفاده از پکیج مهاجرتی ام انجام می دهم و نه با این وضعی که قرار است انجام شود. (یعنی نه با تحقیر شدن در محیطهای کارگری کشورهایی که حتی اجازه کار هم در آنها ندارم و نه با درخواست پناهندگی و نه با ..... .) نوشته شده در جمعه 2 بهمن1388ساعت 8:12 بعد از ظهر توسط علی اكبر ابراهیمی

سردار عزیز ایران, جناب آقای رحیم صفوی ضمن عرض سلام و احترام. اکنون که هر یک از همه فعالین سیاسی و اجتماعی ایران معاصر اعم از اپوزیسیون, اصولگرایی و اصلاح طلب خودش را مسوول وضع امروز ایران می داند و همه ایشان در حال همکاری با هم برای مدیریت و اداره امور ایران و بهبود بخشیدن به وضعیت ایران هستند و خودشان دلشان به حال کشورشان می سوزد و از درگیری و اختلاف نظر با هم در پیش چشمان مردم کشورشان شرم دارند, من نیز احساس می کنم ایران قدرتی جادویی دارد که مظهر زیبایی, حقیقت و خوبی مطلق است. و من هم اکنون و همینجا در لحظه حال ابدی همین اکنون همیشه می گویم: بقای خویش را در شور و نشاط و اشتیاق برای فنا شدن و فدا شدن و ایثارگری در "راهی که ایران مطرح کرده است" می دانم. اما اکنون که فاصله واقعیت ایران معاصر با تصویر فوق الذکر زیاد و غیر قابل قبول است من بقای خویش را در مطالبه جدی حداکثر حقوق و منافعم از ایران و مصون ماندن از خطرهای گوناگون ایران _ اعم از خطر های شناخته شده ایران و خطرهای ناشناخته ایران_ می دانم. امضا: جهان آرمانی

سال 2010 میلادی را به حضرت عیسی مسیح, به پاترون آنتالیا, به پاترونهای آنکارا و به پاترون اسکی شهیر تبریک عرض می نمایم و از خدا برای پاترونهای فوق الذکر خیر و برکت بیشتر آرزو می کنم. علی اکبر ابراهیمی

چنانچه یو. ان. ایچ. سی. آر تا پنج روز پیش از امروز خبر جواب قبولی درخواست پناهندگی ام را بوسیله سایت دفتر نمایندگی یو. ان. ایچ. سی. آر در ترکیه به اطلاع من نرساند من تا سه روز پیش از امروز حق دارم خودکشی کنم و اگر از این حقم استفاده نکردم تنگ نظران زوال پرستی که به زنده بودن من اعتراض دارند, تا امروز حق دارند که اگر جرات کشتن مرا دارند به این کار مبادرت ورزند. لازم به ذکر است که من به هیچ وجه قصد خودکشی یا مسوول کشی نداشته ام و این اولتیماتوم صرفا به منظور یک: تحقیر ایران (کشور هرت و پرت) , دو: تحقیر کاردستی تو (آفرینش, هستی) و سه: بمنظور اعمال فشارهای ملموس و دیپلماتیک بر یو. ان. ایچ. سی. آر صادر گردیده است. من مسوول صدور این اولتیماتوم نیستم و اگر قرار است همه در مورد این اولتیماتوم مسوول باشند من باید یکی از آخرین مسوولین باشم. من قصد خودکشی نداشته ام. مخصوصا قبل از خودکشی مسوولین اصلی تیره روزی ملت! اتفاقا من آنقدر زندگی را دوست دارم که حتی اگر لایق نان خوردن نیز نباشم باز هم حاضرم نانی را که می خورم صدقه سر تو بشناسم و صدقه سر تو بنامم. تا بترکد هر چه حسود, تبهکار و جنایتکار ا