حریم ایران, زمین و انسانها را پاس بداریم

خبر خوش: من امروز پس از بیست و نه ساعت, بدون اینکه هیچ چیزی از هیچ کسی گرفته باشم و با قناعت به همون چند قطره اشکی که از خودم گرفتم اعتصاب غذام رو شکستم. امشب از آنکارا به اسکی شهیر بر می گردم.
دستاوردهای این تصمیم: من اعتراضم رو با صدای بلند مطرح کردم و اگه قرار بود کسی چیزی بشنوه شنید و اگه قرار بود شرایطی تغییر کنه تغییر کرد. و از خشونت ورزی سهم و نقش من همین که در این بیست و نه ساعت انجام شد باشه کافی است. دو: ضمن اینکه از خدا خواستم خودش به زودی خواستنی ترین آرزوم یعنی مرگ رو به شکلی بی صدا نصیبم کنه از گزینش مرگی که ممکن بود توهین به ایران زمین و انسان باشه گذشت کردم. سه: آب دهانم خون آلود شده بود و من اجازه ندادم اشکم نیز خون آلود بشه. جامعه خودش دچار درد و غم بود و من درد و غم مضاعف برای جامعه ایجاد نکردم.

پست‌های معروف از این وبلاگ

در مکتب غم عموی ایرانی ام چنین نکته دان شدم

Archive of some of the main content of recent months

یک فرصت استثنایی دیگر برای کشورهای 5+1