با مسئوولیت ایران و انواع نمایندگان معاصرش, از ایران بعنوان یک آواره جنگی می روم
فردا, یکشنبه 15 فروردین 1389 ساعت 14 با یکی از اتوبوسهای شرکت دیدار سیر گیتی و از ترمینال آزادی, ایران را به مقصد ارمنستان ترک می کنم.
یک فرصت استثنایی دیگر برای کشورهای 5+1
من ثابت کردم که در مبارزه با حکام مستبد جمهوری اسلامی ایران، جدی هستم. من از لغو تحریمهای ایران حمایت نکردم و هرگز مسوولیت لغو تحریمهای ایران را نپذیرفتم و همواره مسوولیت توافق ژنو را متوجه خود کشورهای 5+1 کردم. و امروز برای نجات کشورهای 5+1از بن بست، ایده زیر را مطرح می کنم: من با رفع کامل تحریمها بر ضد ایران مخالف نیستم. من با سرمایه گذاری خارجی در ایران مخالف نیستم. اما امروز نوبت حمایت جدی کشورهای 5+1 از موضوع حقوق بشر در ایران است. امروز کشورهای 5+1 می توانند ادعا کنند که از بابت توافق ژنو و نادیده انگاشتن موضوع حقوق بشر در ایران دچار وجدان درد شده اند. اراده کشورهای 5+1 برای حمایت از حقوق بشر در ایران باید توسط قوای نظامی کشورهای 5+1 پشتیبانی شود. موضوع تحریمها و اعمال و تشدید فشار معطوف به انقلاب در ایران و یا جنگ بر ضد ایران نیز باید به همین سمت و سو بچرخد. (یعنی به سمت و سوی حمایت از جنبش سبز ملت ایران و خواستار نرمش قهرمانانه حکومت ایران در قبال حقوق بشر و جامعه مدنی در ایران شدن). آنگاه کشورهای 5+1 در مورد موضوع سرکوب جنبش سبز ملت ایران متهمان ردیف اول نخواهند...