اعلامیه شماره 5 تحصن اکبر


من کوست و کون نوامیس "ایرانیان دور از اکبر" را به سربازان و نظامیان کشورهای 5+1 پیشکش می کنم.
ضد سبزهای افراطی یی که کاندیدا های انتخاباتها در ایران را مجبور به موضع گیری بر علیه جنبش سبز و سبزهای ملت ایران و اعلام برائت از ایشان نموده و با انتخابات آزاد در ایران امروز مخالفت می کنند
و مهاجمان ضد سبزی که در حمله های پنجشنبه 28 فروردین 1393 مصادف با 17 آوریل 2014 بر علیه زندانیان در بند 350 زندان اوین به هر نحوی اعم از مستقیم و یا غیر مستقیم دست داشته اند,
قطعا از اطرافیان و ایرانیان نزدیک به اکبر محسوب نمی شوند

بیت رهبری، ستاد برگزاری انتخابات وزارت کشور، سپاه و دیگر مراجع اصلی و مهم برگزاری انتخاباتها در ایران
باید در مورد حمله ها و سرکوبهای روز پنجشنبه 28 فروردین 1393 مصادف با 17 آوریل 2014 بر علیه زندانیان سیاسی در بند 350 زندان اوین تهران
پاسخگو شوند.
و چونکه آن مراجع مسوول، پاسخگو نیستند، کشورهای 5+1 باید در اینمورد به من پاسخگو شوند.

در این روزها به من زیاد خوش نمی گذرد و من زیاد خوشحال نیستم. کشورهای 5+1 چرا خوش و خرم باشند؟ به کشورهای 5+1 چرا زیادی خوش بگذرد؟ خیر. دلیلی نمی بینم.
من همینک و همینجا ادعا می کنم که اگر کشورهای 5+1 پیش از سال 2009 مرا از رسیدن به چشم انداز مطلوب اکبر در آن مقطع باز نداشته بودند و از سال 2009 به بعد نیز پنج سال از وقت مرا از من سلب و دریغ نکرده بودند، من امروز نه فقط در امور رفاهی زندگی شخصی خودم و خانواده و اطرافیانم، بلکه حتی در زمینه های علمی، فرهنگی، هنری، صنعتی، اقتصادی، سیاسی و غیره و غیره نیز به پیشرفت و توسعه رسیده بودم. تا حدی که دستاوردهای مادی و معنوی ام خیلی بیشتر و بهتر از کل ثروتهای مادی و معنوی کشورهای 5+1 می شد.
بر همین مبنا من خودم را مالک و صاحب اصلی کشورهای 5+1 می شناسم و از آن کشورها انتظار دارم که تحت اختیار و کنترل من باشند و قدرتهای مرکزی شان را به من واگذارند تا من برای چپاول و نقش آفرینی های خودکامانه در آن کشورها میدان داشته باشم و با عشق و حال، عیش و نوش و تفریح و خوشگذرانی های خودم (و از جمله لاس زدن با زن و بچه های دختر و پسر سران سیاسی دولتهای کشورهای 5+1) شانس آن کشورها برای نجات از شر نفرین اکبر را افزایش بخشم.
بدیهی است که در اینصورت، فشار تهدیدها و تحدیدهای من بر علیه آن شش کشور ابرقدرت فوق الذکر نیز به تدریج و با دقت و محاسبه کاهش خواهد یافت.
رویکرد من در مورد کشورهای 5+1 در سطور فوق کاملا مشخص است و هر آنچه که مغایر با آن در آینده بگویم و همچنین اکتفای احتمالی ام بر مطالباتی کمتر و حداقلی، از روی ترس و یا مصلحت و این قبیل چیزها خواهد بود و حتی نزد خود من نیز از اعتباری که مرا به وفاداری نسبت به آن اظهارات محافظه کارانه ملزم کند برخوردار نیست.
.

علی اکبر ابراهیمی
تهران_ مقابل دفتر سازمان ملل
جمعه ۵ اردیبهشت ۱۳۹۳ _  ۲۵ آوریل ۲۰۱۴

پست‌های معروف از این وبلاگ

در مکتب غم عموی ایرانی ام چنین نکته دان شدم

Archive of some of the main content of recent months

یک فرصت استثنایی دیگر برای کشورهای 5+1