من ۵+۱ را به دعاگویی مشترک و همکاری تحقیقاتی در مورد کرونا فرا می خوانم.

5+1 باید غرامت حذف مدیران و نمایندگان ایران را بپردازد بر مواضع و عقاید خود مصمم و استوارم (اعلامیه شماره 16 تحصن اکبر) قبل از سال 2009 من باید در کشورهای توسعه یافته و پیشرفته غربی به موفقیتها و شکوفایی های علمی، فرهنگی، هنری و صنعتی می رسیدم و در سال 2009 باید با دست پر از دستاورد و ارمغان و با سربلندی و افتخار به کشورم ایران می آمدم تا با ملتم (ملت ایران) که یک دلتنگی متقابل باالقوه در میانمان بود، مجددا و در شرایطی مناسب و مطلوب دیدار و مصاحبه کنم و از نو و بهتر با ایشان آشنا شوم. بهترین دورانها و فرصتهای دیدار، مصاحبه و آشنایی من با ملتم به ابتذال کشیده شدند و کشورهای 5+1 در اینمورد مسوولند و باید پاسخگو باشند. من همه نیروهای اپوزیسیون ایران و ایرانیانی که بطور نمادین و برجسته و هر یک به نوعی و در سطحی و به میزانی بر ضد رژیم حاکم بر ایران فعال هستند را با وجود همه کمی و کاستی ها و عیب و ایرادهایی که ممکن است داشته باشند از مکملهای بخش و وجه مبارزاتی شخصیت خودم می شناسم و علی رغم برخی اختلافاتی که ممکن است در میان ایشان وجود داشته باشد، من از کشورهای 5+1 می خواهم که ن

باز هم برای خانواده ام نگرانم و گویا برنامه رژیم آن است که نگرانی من برای خانواده پدری ام تا پایان عمر هم ادامه پیدا کند. هر چه هم که می دوم کاری از دستم بر نمی آید برای ایشان بجز همان نگران بودن. وضع همه هموطنانم همین است. روز و روزگاری که حاکمیت برایمان تدارک دیده همین است. پدر پول چاپ کن و حمایتگر مرا کشته اید. خودم را به ترکیه تبعید کرده اید. مرا از ترکیه و در آستانه به آمریکا و یا کانادا رفتن با ندای هل من مبارز تان به ایران کشانده اید. در ایران میدان جنگ مستقیم با اکبر را ترک کرده اید و .... . چه می خواهید از من؟ خلاصه و ساده بگویم. تا غروب روز شنبه اگر مطمئن نشوم که تهدیدات و خطرات مالی، بهداشتی و اداری روزهای اخیر بطور کامل و دایمی از خانواده ام دور شده اند، معدل نظامیان و انتظامیان ایران را در اعلامیه های رسمی خودم، بی ناموس و کس کش معرفی خواهم کرد. اگر چنین تضمینهایی بطور مطلق هم داده شود باز هم دلیلی ندارد چنین کاری نکنم. چرا که پس زهرا رهنورد، میر حسین موسوی، عماد بهاور و .... و پنج سال هایی که من به هر یک از ایشان قرض دادم چه می شود؟ هم دلبستگی عاطفی به ای