هشدار 1388

اکنون که در اینجا (ایران سال 1388) من خودم یکی از محمدرضا جلایی پورها هستم و برای پویش و جنبش سبز ملت ایران خدماتی انجام داده ام از حق ابراز نظر در مورد
"برنامه اتمی ایران و موضوع حقوق بشر در ایران"
تا سطح اعمال اراده سیاسی برخوردار نیستم. یعنی در واقع از این حقم محروم شده ام. چون که تسلیحات جنگی و شکنجه ای,ارتش, نیروهای نظامی و انتظامی و امنیتی ندارم.
اما تمدن غرب چون که تسلیحات جنگی و شکنجه ای, ارتش, نیروهای نظامی و انتظامی و امنیتی دارد از این حق برخوردار است.
این یک زنگ خطر است.
زنگ خطری برای همه و از جمله خود ملتهای غربی. البته اگر گوش شنوایی باشد.

پست‌های معروف از این وبلاگ

Archive of some of the main content of recent months

متن مصاحبه اکبر با روزنامه نگاری از خیال اکبر

روسیه در گرفتن پانصد دلار من از ترکیه و ایران تعلل کرده است