به نبودن تو در این دنیا اعتراض دارم

دیروز صبح ام. پی. تری در گوشم بود و بدون اراده خودم, از ایستگاه حرم مطهر تا ایستگاه میر داماد داشتم گریه می کردم.
دیروز مردم می گفتند: "مرد بزرگی بوده و خون بهای آزادی فردای ما را پرداخته است."
اما من در میان این جماعت بیگانه هنوز هم از شهید نامیدن تو وحشت دارم.
واژه شهید را هم برای دیگران می گذارم.

علاقه ام به زندگی در دنیایی که تو در آن نیستی به شدت کاهش یافته. پیر شدم. می خواهم پیش تو باشم. با هم باشیم. آیا می شود؟