خدایا من بمب اتمی ندارم که آمریکا و غرب از من حساب ببرند, تو خودت به دادم برس

تصمیم دارم این یادداشت را فردا حذف کنم.

خدایا من مثل چین و یا روسیه بمب اتمی ندارم که آمریکا و غرب از من و از پویش و جنبش سبز ملت ایران حساب ببرند, تو خودت به دادم برس.

من امکان حمام رفتن ندارم, روزی چهارده و گاهی هم پانزده ساعت کار می کنم و شب هم که می خوابم تا صبح بدن کثیفم را در حالت نیمه خواب و نیمه بیداری می خوارانم و به شدت به مسایل روزمره کار و شغلم فکر می کنم و در آن مسایل گیر می کنم و مغزم قفل می شود تا اینکه صبح شود و من باز هم بروم سر کار.

با این وضعیت من چه مصاحبه ای می خواهم با سازمان ملل انجام دهم که مبنای سازمان ملل برای تهیه و ارایه جواب قبولی و یا ردی نیز باشد؟!!!

سازمان ملل چه منافعی در آشفتگی و اختلالات فکری اکبر دارد که حتی یک هفته قبل از مصاحبه نیز اجازه نمی دهد اکبر خودش را برای مصاحبه آماده کند؟

آیا آنچه که من مجبورم بخاطر از دست ندادن فرصت دفاع از خود در روز مصاحبه بگویم اظهارات اکبر است؟