هیچ نشانه ای از آزادی زندانیان سیاسی سبز ایران مشاهده نشد
صبحانه ناهار شام و خیر و بركت و نور و نان و صلح و سوغاتی و ویزا و اكسیژن
و حقوق بشر و معجزه و چلوکباب و دیگر کادوهایی که در دیدگاه اکبر در مجموع
قدرت نام گرفته اند. پس ایران سبز کی (چه زمانی) می خواست اندکی سخاوت بر
سر اکبر ببارد؟!
معلوم است که هویت سبز ایران در شرایط حبس و حصر و تهدید و تحدید و زندان و تبعید و غربت و .... حال و حوصله اکبر را نخواهد داشت. اکبر یک بار در باکو که بود, از سایت جرس خواست که "کتیبه 2010" در سایت جرس منتشر شود. که نشد.
چند روز پیش هم اکبر پس از سالها از یکی دو سایت آنها در مورد موضوع مهاجرتش راهنمایی خواست. نه تنها پاسخ کفایت کننده نگرفت که حتی وضع به مراتب اسفناک تر از آن است که با کلماتی همچون نا کافی قابل توصیف و یا قابل استتار باشد.
معلوم است که زندانیان سیاسی سبز ایران هنوز آزاد نشده اند. بطوری که اگر خشکه با اکبر حساب می شد در کوتاه مدت بیشتر برای اکبر می صرفید. چرا با 5+1 مطلقا و کاملا خشکه حساب شده است و می شود اما برای اکبر بقدر رفع نیازهای ابتدایی نیز چنین نیست؟ آیا اراده 5+1 معطوف به مرگ اکبر است یا اکبر تا کجا دیگر می تواند در مقابل اراده 5 ابر قدت مقاومت کند؟
معلوم است که زندانیان سیاسی سبز ایران هنوز آزاد نشده اند.
اگر آنها آزاد شده بودند حتما برای متوقف کردن تداوم آسیب پذیری های اکبر اقدام می کردند و اکبر را در میان مصایب از خدا خواسته شان برای اکبر تنها رها نمیکردند.
اگر آنها آزاد شده بودند یکی از معدلهای رسمی مشابه شان در زمان غیبت زیرکانه خودشان از عرصه پاسخگویی در مقابل اکبر (نایاک) پاچه اکبر را نمی گرفت و در پاسخ به ایمیل شفاف و صریح اکبر اسپم های متداوم برای اکبر نمی فرستاد.
معدل بهترین و ناب ترین ایرانیان همچون یک سگ وحشی پاچه اکبر را گرفته است. پس وای به حال اکبر در میان آن جماعت هفتاد میلیونی.
و خوش بحال 5+1.
راستی چرا باید اکبر هزینه خودکامگی اصحاب جمهوری اسلامی ایران (جمهوری اسلامی ایران با همه حسن روحانی ها و محمد خاتمی ها و پول نفت ها و .... اش) و تمایلشان به سرکوب روزنامه نگاران و منتقدان و ناظران و رقبا را بپردازد؟
چرا باید اکبر هزینه خودکامگی کشورهای 5+1 را بپردازد؟
مگر اکبر بیش از 5+1 از جنبش سبز در ایران حمایت نکرده و در این راه هزینه نداده و آسیب ندیده است؟ پس 5+1 در مورد ایران چه حقی دارند که ایران باید با آنها بر سر میز مذاکره و معامله بنشیند اما با اکبر چنین اجلاسهایی نداشته باشد تا در مورد آزادی زندانیان سبز ایران مذاکره و معامله شود؟
آیا امنیت, حرمت و کرامتی که 5+1 از آن برخوردارند و در کوتاه مدت, میان مدت و بلند مدت نیز احتمالا از آن برخوردار خواهند بود, حق اکبر نیست؟ پس چرا از خود اکبر سلب و دریغ شده و به کشورهای 5+1 تعلق گرفته؟ که داده؟ آیا من رب العالمین چنین حق و حقوق و امتیازاتی به کشورهای 5+1 داده ام؟ من غلط کرده ام. من چه می دانستم که آنها با امانت ابرقدرت بودن چه خواهند کرد؟ من دروغ گفته بودم که همه چیز را می دانم. من رب العالمین شرف ندارم اگر که اکبر را با همه خودکامگی های برخواسته از گورستان اهداف اکبر بر نکشم و از کشورهای 5+1 فراتر نبرم.
امضا: پروردگار جهانیان
معلوم است که هویت سبز ایران در شرایط حبس و حصر و تهدید و تحدید و زندان و تبعید و غربت و .... حال و حوصله اکبر را نخواهد داشت. اکبر یک بار در باکو که بود, از سایت جرس خواست که "کتیبه 2010" در سایت جرس منتشر شود. که نشد.
چند روز پیش هم اکبر پس از سالها از یکی دو سایت آنها در مورد موضوع مهاجرتش راهنمایی خواست. نه تنها پاسخ کفایت کننده نگرفت که حتی وضع به مراتب اسفناک تر از آن است که با کلماتی همچون نا کافی قابل توصیف و یا قابل استتار باشد.
معلوم است که زندانیان سیاسی سبز ایران هنوز آزاد نشده اند. بطوری که اگر خشکه با اکبر حساب می شد در کوتاه مدت بیشتر برای اکبر می صرفید. چرا با 5+1 مطلقا و کاملا خشکه حساب شده است و می شود اما برای اکبر بقدر رفع نیازهای ابتدایی نیز چنین نیست؟ آیا اراده 5+1 معطوف به مرگ اکبر است یا اکبر تا کجا دیگر می تواند در مقابل اراده 5 ابر قدت مقاومت کند؟
معلوم است که زندانیان سیاسی سبز ایران هنوز آزاد نشده اند.
اگر آنها آزاد شده بودند حتما برای متوقف کردن تداوم آسیب پذیری های اکبر اقدام می کردند و اکبر را در میان مصایب از خدا خواسته شان برای اکبر تنها رها نمیکردند.
اگر آنها آزاد شده بودند یکی از معدلهای رسمی مشابه شان در زمان غیبت زیرکانه خودشان از عرصه پاسخگویی در مقابل اکبر (نایاک) پاچه اکبر را نمی گرفت و در پاسخ به ایمیل شفاف و صریح اکبر اسپم های متداوم برای اکبر نمی فرستاد.
معدل بهترین و ناب ترین ایرانیان همچون یک سگ وحشی پاچه اکبر را گرفته است. پس وای به حال اکبر در میان آن جماعت هفتاد میلیونی.
و خوش بحال 5+1.
راستی چرا باید اکبر هزینه خودکامگی اصحاب جمهوری اسلامی ایران (جمهوری اسلامی ایران با همه حسن روحانی ها و محمد خاتمی ها و پول نفت ها و .... اش) و تمایلشان به سرکوب روزنامه نگاران و منتقدان و ناظران و رقبا را بپردازد؟
چرا باید اکبر هزینه خودکامگی کشورهای 5+1 را بپردازد؟
مگر اکبر بیش از 5+1 از جنبش سبز در ایران حمایت نکرده و در این راه هزینه نداده و آسیب ندیده است؟ پس 5+1 در مورد ایران چه حقی دارند که ایران باید با آنها بر سر میز مذاکره و معامله بنشیند اما با اکبر چنین اجلاسهایی نداشته باشد تا در مورد آزادی زندانیان سبز ایران مذاکره و معامله شود؟
آیا امنیت, حرمت و کرامتی که 5+1 از آن برخوردارند و در کوتاه مدت, میان مدت و بلند مدت نیز احتمالا از آن برخوردار خواهند بود, حق اکبر نیست؟ پس چرا از خود اکبر سلب و دریغ شده و به کشورهای 5+1 تعلق گرفته؟ که داده؟ آیا من رب العالمین چنین حق و حقوق و امتیازاتی به کشورهای 5+1 داده ام؟ من غلط کرده ام. من چه می دانستم که آنها با امانت ابرقدرت بودن چه خواهند کرد؟ من دروغ گفته بودم که همه چیز را می دانم. من رب العالمین شرف ندارم اگر که اکبر را با همه خودکامگی های برخواسته از گورستان اهداف اکبر بر نکشم و از کشورهای 5+1 فراتر نبرم.
امضا: پروردگار جهانیان