حداقل حق مردم بر من

اگر ذره ای از خیر, خوبی, افتخار, نبوغ و شایستگی در من باشد توسط مردم شهرک الله اکبر (شهرک توحید یا همان پشت خط) و توسط مردم اسلامشهر تولید شده است. من همه داشته های خوبم را از آن مردم دارم. حداقل حق آن مردم بر من این است که مرا موفق و سربلند ببینند. اگر من نتوانم حقوقم را از استبداد و یا استعمار بگیرم و اگر من نتوانم در خارج از اسلامشهر به موقعیت, شرایط, حال و روز, روز و روزگار و سر و وضع شایسته و مناسبی برسم حق خودم نمی دانم که به اسلامشهر بروم و از مردم بی گناهی که خودشان گرفتار هزاران مشکل هستند تقاضای کمک کنم. هیچگاه کاسه گدایی دست نگرفتم و به اسلامشهر نرفتم. امروز هم روز خوبی برای دیدار, مصاحبه و آشنایی با مردم نیست. اگر فقط دعا کنم بهتر است تا اینکه بروم بگویم "سلامعلیکم. من یک نابغه ام, خرجم را بدهید!!!"

پست‌های معروف از این وبلاگ

بر سر مهاجران ایرانی چه آورده اند؟

فراخوان سرنگون کردن بیدادگران جنایتکار