باز تعریف سیاست نسبت به ایران
پیام اکبر به شورای عالی
شورای عالی ارتشها، نهادهای امنیتی، اطلاعاتی و پلیسی کشورهای ۵+۱ و نیروهای مسلح آن ارتشها و نهادها،
ضمن اینکه از این فرصت (از این یادداشت) استفاده می کنم و از آقایان ترامپ و پمپئو تقدیر و تشکر می کنم بابت همه چیز،
اما
من امروز در اینجا لازم می دانم یکبار دیگر نیز یاد آوری و تاکید کنم
چنانچه فشار حداکثری بر ایران لازم و ضروری هم باشد،
لااقل
اهداف فشار حد اکثری باید بازتعریف شوند.
من خواهان باز تعریف اهداف فشار حداکثری بر ایران از سوی آمریکا و دیگر کشورهای ۵+۱ هستم.
همچنین تصریح می کنم، دشمنی و یا هر گونه تضعیف بر علیه توان دفاعی و نظامی ایران را تایید نمی کنم و با آن موافق نیستم.
برای رژیم ایران نیز حق امتیاز دهی از توان دفاعی ایران را قایل نیستم،
اگر می خواهند امتیاز دهند همه ما بی صبرانه منتظریم از خودشان امتیاز دهند چرا در اینمورد امتیاز نمی دهند!!!؟
هیچ کشوری در جهان با توان دفاعی ایران هیچ مشکلی ندارد
و اگر مشکلی احیانا باشد
از این بابت است که چرا فرماندهی توان دفاعی ایران در دست اختیار رژیم جمهوری اسلامی است.
رژیم ایران اگر زیادی تحت فشار باشد
نیازی به قربانی کردن توان دفاعی کشور، کمیت و کیفیت در آشپزخانه و سفره مردم و .... نیست.
خیلی راحت می تواند از سر راه برود کنار تا قدرت بطور مسالمت آمیز بگردد و به مدیران و نمایندگان جدید واگذار شود و خودش (رژیم) هم به کشور، ملت و توان دفاعی کشور پناهنده شود.
در هر حال، چنانچه رژیم ایران این مسیر را نرود و ایران و ملت ایران و توان نظامی ایران را سپر بلای خود قرار دهد نیز،
باز هم من با تضعیف توان دفاعی و نظامی ایران توسط هر یک از اعضای ۵+۱ مخالفم.
اگر زیادی دارد از طرف ایران به هر یک از شش قدرت جهانی فشار می آید و یا از بابت ایران چندان به ایشان خوش نمی گذرد و تپل تپل توی گلویشان نمی رود،
اهداف فشار حداکثری بر ایران را باز تعریف فرمایند، مشکل حل می شود. طماعی نیز یک نوع فشار است. هر یک از ایشان به نوعی باید نگاه و سیاست خودشان نسبت به ایران را ارتقا دهند.
شش قدرت جهانی آیا کار و زندگی ندارند و خسته نمی شوند که همش باید به بشر تو دهنی بزنند؟ آیا شان ایشان بی حرمتی به اکبر است؟ آیا شان اکبر مشغول بودن به واکنش در مقابل این بی ادبی هاست؟ با توان دفاعی ایران چه کار دارید؟ اگر با فرماندهی آن مشکل دارید و لیاقت و حق ابراز نارضایتی در اینمورد را نیز دارید، راه حلش نه سیاست لاشخوری، طماعی و فرصت طلبی چین و روسیه است نه سیاست تقابل آمریکا.
راه حلش آیا نمی دانی که چیست؟ مگر کرید مگر کورید مگر من در عصر شما زندگی نمی کنم؟ چرا صدای مرا نمی شنوید؟
برادری تان را ثابت کنید، قدرت نظامی و امنیتی خودتان را به من واگذار کنید تا با کمترین اصطحکاک آن فرماندهی را عوض کنم. اگر هم که دردتان و انگیزه ها و رانه هایتان چیزهای دیگر و سطح پایین است، مگر شما پدر مادر و تربیت خانوادگی ندارید که به اکبر توهین و بی احترامی می کنید؟ شما با بشر چه کار دارید؟ عمر مرا پشت درهای بسته سازمان ملل خوردید با مرزهای جغرافیایی کشورم چه کار دارید؟ چه از جان اکبر می خواهید!!!؟
من خودم زنده ام هنوز، حالیتان هست؟
حق من از جان کشورهاز ۵+۱ را به خودم واگذارید، من خودم زبان دارم و می توانم ایده ها و طرحهایم را از قول خودم مطرح و از طرف خودم اجرا کنم. نوع بشر حق دارند صدای اکبر را مستقیم بشنوند.
حق و سهم اکبر از خزانه های مالی، قدرت نظامی و قدرت سیاسی ۵+۱ را بواسطه سازمان ملل به خودم انتقال دهید.
خفقان هژمونی شما عالیجنابان بر سر جهان کافی است.
جهان معاصر اکبر شایسته
ذهنی آزاد از نیازهای اولیه و مشکلات ابتدایی و ابدائی
و تنفس در فضای مشغول بودن به
توسعه پتانسیلهای خویش در عرصه های فرهنگ، ادب و هنر
و ظهور مرزهایی نو که در شان بشر باشد
هست.
اصلا من در مورد سند اکتبر ۲۰۲۰ اکبر و هدفم از بدست گرفتن قدرت بعنوان دولت جهانی اکبر، هیچ برنامه و طرح و ایده ای ندارم
بجز اینکه اشتهایی دارم شدید و پر علاقه
تا هر نوع قدرت ۵+۱ را از ایشان بگیرم
و بخورم
و زن و بچه ها و فامیل حکام و مقامهای مسوول کشورهای ۵+۱ را نیز بعنوان طعمه های سکسی مورد استفاده قرار دهم
و در اختیار جوانان کشورهای ۵+۱ و جوانان کل جهان نیز قرار دهم.
ایده، طرح و برنامه اول و اصلی اکبر در مسیر توسعه روحی روانی بشر معاصر
بعنوان یکی از ابعاد مهم، ضروری و اولویت دار توسعه همه جانبه نوع بشر،
همین است.
من اینهمه طرحهای قشنگ قشنگ دارم،
کشورهای ۵+۱ آیا جنس دلاشون از چیه که در اثر شور و شیفتگی غش نمی کنن!؟ عجیب است.
حیف امنیت! حیف نون!
پس کشورهای ۵+۱ کی می خواهند در مورد سند اکتبر ۲۰۲۰ اکبر در سطح رییس جمهورهایشان با اکبر تلفنی تماس بگیرند؟
با احترام،
علی اکبر ابراهیمی
سه شنبه ۲۰ آبان ۱۳۹۹
۱۰ نوامبر ۲۰۲۰
تهران