برای ترمیم غرور آسیب دیده پلیس, فعلا کاری از دست ما رهبران سبز ساخته نیست
بلایی که بر سر پلیس آمده توسط این رژیم, باعث تاسف و تاثر است. اگر این رژیم با من مشکلی دارد چرا می رود به آن کارفرمای قلهک نشین پول می دهد که مشکلش را حل کند تا آن کارفرما به یک کارفرمای قلهک فروش تبدیل شود؟ چرا از پلیس بعنوان یک ابزار بر علیه سبزها استفاده می کند؟ چرا از پلیس بعنوان بازیچه استفاده می کند؟
من خودم هر بار که به آن ساختمان در پل آزمایش می روم خجالت می کشم. از آن سرباز دم در گرفته تا آن پدر مو سفید عزیز در بازداشتگاه و آن رییس محترم در طبقه دوم و ... . اصلا مشکل من و رژیم با هم چه ربطی به پلیس بی گناه داشت؟ پلیس بنا بر اقتضای شغلش که با مجرمین و تبه کاران سر و کار دارد, از روحیه خشک, سفت و خشنی برخوردار است و طبیعی هم هست. همه این روحیات پلیس برای من قابل احترام است.
اما متاسفم از آنکه پلیس و بسیج و سپاه ما آنقدر بی صاحاب هستند که از آنها برای سرکوب امواج سبز سال 88 استفاده شد. یعنی از آنها سواستفاده شد. همچون یک دستمال کاغذی یکبار مصرف. برای پاک کردن مفاسد و کثیفی های اعضای فر نشین گارد ویژه رژیم جمهوری اسلامی. آیا
این بود وظیفه پلیس و سپاه و بسیج؟
آیا این است سزا و حق آن بخش از هموطنان مظلوم و بی گناه من که پلیس نام دارند و لباس پلیس بر تن دارند؟
خدا و پلیس ایران مسوولیت جرایم و جنایات رژیم امروزی ایران را نپذیرفته اند و نخواهند پذیرفت.
راستی چرا مصاحبه ویدیویی مرا از تلویزیون پخش نکردند؟ چرا برای من دادگاه علنی با حضور رسانه ها و خبرنگاران برگزار نمی کنند. آیا مردم حیوانند؟ آیا مردم خر و الاق و احمق و بی شعورند و خودشان حق ندارند بدانند که چه شده و چه خبر است و اکبر سبز چرا سرکوب می شود و قطرات امواج سبز میلیونی خیابانهای ایران در سال 88 چرا بطور سیستماتیک و برنامه ریزی شده سرکوب می شوند؟
آفرین, خوب فهمیده اند. آنها می دانند که مردم می خواهند به من و دیگر قطرات سبز کمک کنند. دلیل فقط همین است. و من نی ز از این فرصت در این یادداشت استفاده می کنم و همینجا از ملت جنبش سبز ایران (از همه ایرانیان) می خواهم که 22 خرداد سا 91 سبز شوند و با حضور در خیابان از امواج سبز سال 88 خیابانهای ایران حمابتت کنند. من صریحا و بطور واضح و شفاف خواستار حمایت مردم ایران از خودم و دیگر قطرات سبز می شوم. ای مردم, من شما را به تقدیر و تشکر از خودم و دیگر قطرات سبز سال 88 خیابانهای ایران فرا می خوانم. ای مردم, من از شما کمک می خواهم. صدا و سیمای کشور هم دارد صدای دادخواهی مرا می شنود. متشکرم.
من خودم هر بار که به آن ساختمان در پل آزمایش می روم خجالت می کشم. از آن سرباز دم در گرفته تا آن پدر مو سفید عزیز در بازداشتگاه و آن رییس محترم در طبقه دوم و ... . اصلا مشکل من و رژیم با هم چه ربطی به پلیس بی گناه داشت؟ پلیس بنا بر اقتضای شغلش که با مجرمین و تبه کاران سر و کار دارد, از روحیه خشک, سفت و خشنی برخوردار است و طبیعی هم هست. همه این روحیات پلیس برای من قابل احترام است.
اما متاسفم از آنکه پلیس و بسیج و سپاه ما آنقدر بی صاحاب هستند که از آنها برای سرکوب امواج سبز سال 88 استفاده شد. یعنی از آنها سواستفاده شد. همچون یک دستمال کاغذی یکبار مصرف. برای پاک کردن مفاسد و کثیفی های اعضای فر نشین گارد ویژه رژیم جمهوری اسلامی. آیا
این بود وظیفه پلیس و سپاه و بسیج؟
آیا این است سزا و حق آن بخش از هموطنان مظلوم و بی گناه من که پلیس نام دارند و لباس پلیس بر تن دارند؟
خدا و پلیس ایران مسوولیت جرایم و جنایات رژیم امروزی ایران را نپذیرفته اند و نخواهند پذیرفت.
راستی چرا مصاحبه ویدیویی مرا از تلویزیون پخش نکردند؟ چرا برای من دادگاه علنی با حضور رسانه ها و خبرنگاران برگزار نمی کنند. آیا مردم حیوانند؟ آیا مردم خر و الاق و احمق و بی شعورند و خودشان حق ندارند بدانند که چه شده و چه خبر است و اکبر سبز چرا سرکوب می شود و قطرات امواج سبز میلیونی خیابانهای ایران در سال 88 چرا بطور سیستماتیک و برنامه ریزی شده سرکوب می شوند؟
آفرین, خوب فهمیده اند. آنها می دانند که مردم می خواهند به من و دیگر قطرات سبز کمک کنند. دلیل فقط همین است. و من نی ز از این فرصت در این یادداشت استفاده می کنم و همینجا از ملت جنبش سبز ایران (از همه ایرانیان) می خواهم که 22 خرداد سا 91 سبز شوند و با حضور در خیابان از امواج سبز سال 88 خیابانهای ایران حمابتت کنند. من صریحا و بطور واضح و شفاف خواستار حمایت مردم ایران از خودم و دیگر قطرات سبز می شوم. ای مردم, من شما را به تقدیر و تشکر از خودم و دیگر قطرات سبز سال 88 خیابانهای ایران فرا می خوانم. ای مردم, من از شما کمک می خواهم. صدا و سیمای کشور هم دارد صدای دادخواهی مرا می شنود. متشکرم.